Toen ons ijs op het terras op was, zijn we op een gegeven moment met alle Hardlopers inderdaad naar de jury gestapt. Dat ze dát toch niet konden maken voor onze Grote Sportvrouw Corrie Lansbergen. “We kijken er later wel naar”, zo hadden ze Corrie terug 
naar Schipluiden willen afschepen. Nee, wij eisten Corrie op het podium!
Ikzelf stond met mijn toestel in de aanslag bij de finish, vandaar dat ik een mooie foto van Corrie van tíjdens de loop heb. 
Bijna bij de finish in ‘s-Gravenzande, je ziet gewoon vanaf die statische foto, dat ze bezig is 3e te worden. Dus al dat rekenwerk had niet gehoeven, het bewijs ligt in die fotofinish!
Eigenlijk stond ik er zo’n beetje toevallig. Ik zou met de trainingsjasjes in mijn wandelrugzak Kees en Bert opwachten. Op de heenweg vanuit Den Hoorn was ik aan het begin van het strand gedropt en zo ben ik richting de RijkZwaanLoop gewandeld. Té mooi weer om de uitslagen van onze Hardlopers thuis af te wachten. Wandelschoenen, afritsbroek, zonnebrandcreme.
Onderweg nam ik een pitstop in een strandtent. Er was een gezelschapje op het terras en net toen ik wegging, vormden ze een rij voor me bij de WC. Mensen gingen elkaar in de wastafelruimte aan elkaar staan voorstellen. Dus toen was ik aan de beurt. “Ik ben Corine, wat leuk dat jullie je aan me voorstellen, maar ik sta hier maar en passant, toevallig, ik hoor niet bij dit feessie hoor, ik ben op weg naar de finish van een hardloopwedstrijd.” “O wat goed van je! Hoeveel kilometer nog? Nou succes hoor!”
