Koning van Spanje – verslag

Geplaatst op door

Met een grote groep lopers van De Hardlopers waren we neergestreken in Epen in Zuid-Limburg,  nabij de Belgische grens. Een deel camperend en een deel in een gezamelijk huis. Onder een stralend zonnetje ging een grote groep lopers richting start in Gulpen. Ieder jaar wordt het evenement groter en gezelliger. Zo was er zelfs een stand voor de kinderen die gratis konden mountainbiken en klimmen in het klimcentrum.

Iedereen had eensgezind ingetekend voor  de 16 km. op zaterdag. Zowel op zaterdag als zondag zijn er 3 afstanden. Voor velen was het een eerste kennismaking met een trail. Zelf had ik al eens de 9km en de 23 km gelopen. Ontspannen ging ik onderweg met een groepje dat bestond uit een aantal leden van De Hardloper. Vooraf is er de ontspanning nog een aantal bidons krijgen van Jaybird en een van ons ook nog de code kraakt van de promotiekluis en een leuke hardlooprugzak wint.

Onder de klanken van de traditionele doedelzakspeler  lopen we Gulpen uit via een lastige afdaling en het waterrad. Het tempo kan ik makkelijk bijhouden en het geeft me de kans om foto’s en filmpjes te maken. Ria en twee andere Midden Delflanders nemen afstand. Na twee kilometer valt het groepje helemaal uit een.

Samen met vriendinlief lopen we ons eigen tempo. door het mooie Zuid Limburgse landschap.

De zon schijnt. De tourniquettes tussen de weilanden geven een vertraging of een gewenst rustpunt. Bij de trail gaat het niet om een snelle tijd, maar neem je de tijd. Als we naar beneden stuiven wachten de lopers geduldig tot de lopers een voor een door de groene piepende draaideuren zijn gelopen.

Even twijfel ik of ik over een laag prikkeldraad zal springen en zo in een keer 30 lopers kan inhalen. Miranda raad het me af en ik luister braaf. We gaan weer verder op een leuk kronkelpaadje door het bos. Even later een steil grindpad voor maximaal 2 lopers breed. De eersten moeten hier al wandelen. Zoem, zoem, snap…daar klikt een automatische camera.

De deelnemers worden vastgelegd terwijl ze door het gras om hoog ploegen. De tijd vliegt. helaas zijn we al bij de bevoorrading halverwege. Nog maar 8 kilometer denk ik. Ik vul mijn bidon bij met spordrank en stop een gelletje, winegums bij me en eet wat fruit. Nog een laatste foto en na 5 minuten lopen we weer verder. Zoals afgesproken loop ik nu mijn eigen tempo, en laat ik Miranda achter. Ik haal zeker 200 lopers in, wat lekker is voor het moraal.

We gaan weer een steil stuk omhoog , de meeste hardlopers beginnen het nu lastig te krijgen, terwijl ik nog heerlijk op reserve heb gelopen.

De wedstrijd in “de wedstrijd”.

Ik zie een (verdwaalde hardloper?) van rechts komen.  Het zal niet voor het eerst zijn dat een loper verkeerd is gelopen. De kunst bij een trail is om te blijven opletten, want je bent geneigd de lopers voor je te volgen. Ooit liepen eens meer dan 100 man (waaronder ik) verkeerd bij de Hoge Veluwetrail. (Als er een schaap over de verkeerde dam is…). De loper gaat echter in een snel tempo alle andere lopers voorbij. Ik focus me op hem en heb nu een voor mij maximale kruissnelheid te pakken. Een paar bochten en hellingen verder en ik zit vlak achter hem. We denderen over een grote groep heen en zijn boven. De blauwe loper schrikt als ik naast hem kom. “zohoo”, klinkt het en kijkt  me verbaasd aan. Hij versnelt gelijk. Opeens heb ik weer een echte wedstrijd, als ik hem probeer bij te houden. Even dalen we en dan is het weer vlak over de verharde boerenpaadjes. We gaan bijna 4 minuten per kilometer. Mijn benen kraken en ik moet een gaatje van 10 meter laten. Toch kom ik weer bij hem. Dat herhaalt zich tweemaal. Elk moment vermoed ik dat ik moet afhaken, want het tempo is moordend en het lijkt als een tussensprint. Voorlopig loop ik al bijna 3 km bij hem.  Ik merk dat als het steil naar boven gaat, ik hem makkelijker kan bijhouden. “doe je de 26km? ” vraag ik hem. Het klopt. Ik antwoord: “ik loop de 16km”. Dan gaan wedoor het gras tussen  een weiland en bosrand naar boven. Veel lopers wandelen hier op het smalle graspad. De loper in het blauw en ik worstelen ons langs de mensen. Dan lijkt de de blauwe loper te moeten passen en hij wandelt even tussen de kluwen van hardlopers. Zelf zet ik een tandje bij en als ik boven kom zie ik mijn medeloper niet meer. Zelf moet ik ook even temporiseren van de inspanning en ga wat rustiger lopen.

Een finale met pieken

Een kleine kilometer later is hij weer aan mijn zijde. We gaan nu de finale in. Ik weet dat het lastigste nog moet komen. Ik vraag de loper in het blauw of hij de Koning van Spanje vaker heeft gedaan. Hij ontkent en ik vertel hem dat er nog twee steile klimmen komen. Bij de eerste meters neem ik meteen afstand, het gaat lekker. Dat kan jeniet van iedereen zeggen. De lange klim is pittig en het is warm. Ik kom Ria tegen en wens haar succes. Iedereen om me heen wandelt en de verleiding is groot om dit ook te doen. Ik vecht tegen de vermoeide spieren. Echt snel gaat het niet meer, maar wandelen heb ik in een hardloopwedstrijd nog nooit gedaan, dus ik spreek de laatste reserves aan. Nog een keer moeten we steil omhoog en daar ligt in de verte de finish al.

In een gevaarlijke afdaling naar beneden (losse steentje) sprint ik naar beneden met een sterke jonge loper. het wordt nog gevaarlijker want een wandelaar loopt mee met twee honden aan een strak getrokken lijn. Samen met de jongere loper en een lichte dame sprinten we naar de finish. De omroeper beschuldigd me van haantjesgedrag, als ik de twee anderen in de laatste spannende 100  meter inhaal, maar ik kan er om lachen. Een Limburgse vlaai en water wacht aan de finish. Helaas geen Erdinger bier, zoals in de vorige edities. Een minuut later komt de blauwe loper over de finish. Hij vraagt voor de zekerheid nog even of ik echt de middenafstand van 16km heb gelopen. Ik zal hem nogmaals terugzien op het podium: hij is tweede geworden bij de 26km.

Naar en na de finish

De lopers van de Hardloper druppelen een voor een in een korte tijdspanne binnen. Ook Miranda komt over de finish en heeft voor het eerst een trail van zo een omvang goed afgelegd. Ieder heeft behoorlijk genoten van een pittige en mooie race door de heuvels.  ook de kinderen gaan er daarna nog even stevig tegen aan voor hun mini trail/obstacle loop van 1 km of 500m. Na afloop is het lekker genieten van een stevige pannenkoek en Limburgs bier aan de voet van de Koning van Spanje.

Verslag Arnold Vonk, zie ook de blog Leuke loopjes van de auteur.